Ve artık seni sevmeyeceğim.


Eğer böyle bir yeteneğim, becerim, seçme şansım, en önemlisi iradem varsa eğer, artık buna devam etmeyeceğim.


Senin paylaştığın her aşk cümlesi, içimi yakarken kalbim bir ateş parçası gibi har alevken sen onun için çektiğin acıyı anlatıyorsun bana ve ben seferinde biraz daha ölüyorum.


Senin güvenli limanın olmak, azgın ve kudurmuş dalgalarda yorulduktan sonra kendini nadasa bıraktığın o sakin liman olmaktan yoruldum. seni göğsümde yumuşatıp bir anne şevkati ile bağrıma basmak, her defasında seni kendinle barıştırıp, dinlendirip, kalbini kıranların, sadece kırmakla da kalmayıp çalıp götürdüğü parçaları kendi kalbimden vermekten yoruldum. senin için ne hissettiğimi bildiğin halde her defasında canın yanıp koşa koşa bana gelmenden yoruldum. gözyaşlarını akıttığın koynumdan ılık ılık akarken sen içime yine, iyileşince bir başkasına gideceğini bilmek  istemiyorum artık.

İşte bu yüzden, tam da bu yüzden, sen yine biraz toparlanmış ve birileri ile flört ederken, bu sefer ben gidiyorum. Döndüğünde o güvenli liman olmayacak ve sen bu sefer boğulacaksın, ben de birilerinin canını yakacağım ve kendime bir güvenli liman bulacağım. Çok acıdım, artık acıtmalıyım, düzen bu değil mi?